Octrooien

Karnataka HC verzet zich tegen het pleidooi van Twitter om de reikwijdte van online blokkeeropdrachten te beperken

Tijdstempel: 3 juli 2023 10: 55 AM
Bronknooppunt: 2576697

Heruitgegeven door Plato

<img data-attachment-id="41860" data-permalink="https://spicyip.com/2023/07/karnataka-hc-rules-against-twitters-plea-for-restricting-the-scope-of-online-blocking-orders.html/twitter-censored" data-orig-file="https://xlera8.com/wp-content/uploads/2023/07/karnataka-hc-rules-against-twitters-plea-for-restricting-the-scope-of-online-blocking-orders.png" data-orig-size="1200,600" data-comments-opened="1" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"0"}" data-image-title="Twitter-censored" data-image-description="

Afbeelding via EFF

” data-image-caption data-medium-file=”https://xlera8.com/wp-content/uploads/2023/07/karnataka-hc-rules-against-twitters-plea-for-restricting-the-scope -of-online-blocking-orders-1.png” data-large-file=”https://xlera8.com/wp-content/uploads/2023/07/karnataka-hc-rules-against-twitters-plea- for-restricting-the-scope-of-online-blocking-orders-2.png” decoding=”async” width=”1200″ height=”600″ class=”wp-image-41860″ src=”https:/ /xlera8.com/wp-content/uploads/2023/07/karnataka-hc-rules-against-twitters-plea-for-restricting-the-scope-of-online-blocking-orders.png” alt srcset=”https ://xlera8.com/wp-content/uploads/2023/07/karnataka-hc-rules-against-twitters-plea-for-restricting-the-scope-of-online-blocking-orders.png 1200w, https: //xlera8.com/wp-content/uploads/2023/07/karnataka-hc-rules-against-twitters-plea-for-restricting-the-scope-of-online-blocking-orders-1.png 230w, https ://xlera8.com/wp-content/uploads/2023/07/karnataka-hc-rules-against-twitters-plea-for-restricting-the-scope-of-online-blocking-orders-2.png 1024w, https://xlera8.com/wp-content/uploads/2023/07/karnataka-hc-rules-against-twitters-plea-for-restricting-the-scope-of-online-blocking-orders-3.png 768w , https://spicyip.com/wp-content/uploads/2023/07/Twitter-censored-600×300.png 600w” sizes=”(max-width: 1200px) 100vw, 1200px”>In zijn oordeel van juni 30 december 2023, binnen X Corp tegen Unie van India, het Hooggerechtshof van Karnataka veroordeelde Twitter in zijn pleidooi om de bevelen van de regering van India die waren uitgevaardigd op grond van sectie 69A van de Information Technology Act and Rules ('Blocking Orders') te vernietigen en haar te vragen de accounts van bepaalde gebruikers uit te schakelen. Het vonnis van dhr. Justitie Krishna Dixit interpreteert op uitgebreide wijze de bevoegdheden om informatie te blokkeren onder de IT-wet en zou de uitvoerende speelruimte voor censuur onder India's beruchte ondoorzichtige en onverklaarbare systeem voor blokkeerorders dramatisch kunnen vergroten.

Achtergrond

X Corp. (de opvolger van Twitter Inc.), dat Twitter runt, ontving tussen februari 1,474 en februari 2021 orders van de regering van India om 2022 gebruikersaccounts te blokkeren, zogenaamd in verband met de massale protesten tegen de onlangs aangenomen Farm Bills. Hiervan heeft Twitter bepaalde blokkeringsbevelen aangevochten bij de Toetsingscommissie die is ingesteld op grond van de IT-wet en de blokkeringsregels. Verontwaardigd over het besluit van de Toetsingscommissie om de betwiste blokkeringsbevelen niet in te trekken, diende Twitter een verzoekschrift in bij de HC van Karnataka.

De bewering van Twitter was dat de bevoegdheid om informatie te blokkeren onder de IT-wet 'informatiespecifiek' is of beperkt tot bepaalde bruikbare gevallen, in tegenstelling tot de brede blokkering van hele accounts. Verder betwistte Twitter ook de procedurele eigendom van de blokkeringsbevelen, inclusief de beoordeling door de toetsingscommissie. De respondent (Union of India) betwistte de positie van Twitter om een schriftelijke petitie in te dienen als een buitenlandse entiteit, evenals zijn positie om de rechten van de geblokkeerde gebruikers te vertegenwoordigen.

Oordeel

Het Hof heeft acht verschillende kwesties ter overweging opgesteld. Kortheidshalve zal ik me concentreren op de meest relevante analyse.

Ten eerste beraadslaagde het Hof over de onderhoudbaarheid van de schriftelijke petitie op grond van artikel 226 van de grondwet van India. Union of India had beweerd dat Twitter, als buitenlandse entiteit, geen dagvaarding kan indienen voor schending van fundamentele rechten of voor wettelijke rechten. De rechtbank verwierp (gedeeltelijk) de argumenten van de verweerder en oordeelde dat zijn schriftelijke bevoegdheid op grond van artikel 226 zich uitstrekte tot de kwestie van de wettelijke of wettelijke rechten van een buitenlandse entiteit. Belangrijk is dat de rechtbank in deze analyse ook oordeelde dat Twitter "... de betwistbare zaak van Twitter-accounthouders niet kan omarmen bij gebrek aan een wettelijke bepaling", een punt waarop we zullen terugkomen.

Ten tweede verwierp het Hof het argument van Twitter dat het blokkeren van informatie op grond van de IT-wet beperkt is tot specifiek aanstootgevend materiaal en niet voorziet in het blokkeren van gebruikersaccounts of het 'preventief' blokkeren van informatie. De rechtbank paste een regel van doelgerichte interpretatie toe bij het lezen van 'informatie' onder de IT-wet, om te impliceren dat de bedoeling van de blokkeringsregels zowel 'preventief' als curatief is, en dat het blokkeren van accounts in tegenstelling tot specifieke tweets een afschrikkend effect heeft effect dat invulling geeft aan de bedoeling van de ICT-wet. Concreet oordeelde het Hof dat de blokkeringsregels moeten worden geïnterpreteerd als toestemming van de overheid “...om directe blokkering van alle informatie, waaronder een individuele post/tweet/bericht of het volledig afsluiten van gebruikersaccounts, die beide worden geïdentificeerd via een specifieke URL (adres op internet). Informatie kan al bestaan of moet nog worden gegenereerd.”

Ten derde verwierp het Hof het argument van Twitter over procedurefouten bij het uitvaardigen van blokkeringsbevelen. Twitter voerde aan dat de bevelen niet de redenen vermelden waarop ze zijn gebaseerd. Het Hof oordeelde dat de IT-wet en -regels niet voorzien in schriftelijke motivering en dat redenen duidelijk uit het dossier kunnen worden afgeleid. Het proces-verbaal in deze zaak is geproduceerd onder 'verzegelde omslag', dus het is niet mogelijk om het standpunt van de rechtbank te beoordelen. Het Hof baseerde zich echter overvloedig op het framen van de betwiste tweets en accounts als 'anti-nationaal', en het verspreiden van 'nepnieuws' over de bedoelingen van de regering, die een 'sterk verband' hebben met de wettelijke gronden.

Ten vierde verwierp het Hof het argument van Twitter dat kennisgeving aan de gebruiker (of 'afzender') van de informatie een verplicht onderdeel was van blokkeringsbevelen op grond van de IT-wet, waaraan niet werd voldaan. Het Hof oordeelde zowel dat kennisgeving aan de getroffen gebruikers niet verplicht was op grond van Regel 8(1) van de Blokkeerregels, en herhaalde dat Twitter hoe dan ook geen claims kan indienen namens gebruikers wier rechten in deze zaak mogelijk worden aangetast.

Ten vijfde verwierp het Hof het argument van Twitter dat de blokkeringsbevelen niet de toets van evenredigheid doorstonden die vereist is voor beperking van een fundamenteel recht. Het Hof ging niet helemaal in op de elementen van een evenredigheidstoets, maar stelde in plaats daarvan dat Twitter, als buitenlandse entiteit, niet bevoegd was om schending van zijn grondrechten op grond van artikel 19 te vorderen. Het oordeelde verder dat, hoe dan ook, de rechtbank moet zich houden aan de scheiding der machten en zich neerleggen bij de uitvoerende macht in het licht van de brede bevoegdheden die de IT-wet en -regels aan de regering bieden voor het uitvaardigen van blokkeringsbevelen.

Ten slotte beweerde de rechtbank dat Twitter niet snel had gereageerd op de betwiste blokkeringsbevelen, de rechtszaak als 'speculatief' had bestempeld en door Twitter voorbeeldige kosten van INR 50,00,000 had betaald.

Analyse

Het oordeel van de Karnataka HC is niet verwonderlijk, gezien het niveau van eerbied dat constitutionele hoven de uitvoerende macht in het recente verleden hebben getoond op het gebied van censuur. Enkele aspecten van dit arrest zijn echter bijzonder opmerkelijk.

Het belangrijkste is dat de uitspraak een gevaarlijk precedent schept en mogelijk de reikwijdte van blokkeringsbevelen die op grond van de IT-wetten zijn uitgevaardigd, op twee verschillende manieren uitbreidt.

Ten eerste brengt het het regime van artikel 69A in een onbekend gebied van 'preventieve actie' tegen informatie die nog moet worden gepubliceerd. Dit breidt de geleidelijk oprukkende reikwijdte van 'voorafgaande terughoudendheid' in India's online censuurregime uit. In een aantal gevallen op internetafsluitingen, waaronder Anuradha Bhasin tegen Unie van India, en Vyas tegen de staat Gujarat, preventieve censuur door middel van bevelen op grond van artikel 144 zijn gehandhaafd. Dit is echter het eerste geval waarin de logica van voorafgaande terughoudendheid wordt uitgebreid naar het informatieblokkeringsregime onder artikel 69A.

Ten tweede breidt het de reikwijdte uit van 'informatie' die het onderwerp is van blokkeringsopdrachten, van specifieke berichten of inhoud tot mogelijk alle informatie die kan worden geïdentificeerd door een URL. In het arrest wordt deze interpretatie van 'informatie' niet duidelijk afgebakend, behalve misschien dat het gekoppeld moet zijn aan een URL. We hebben al gezien dat de overheid vertrouwt op een brede interpretatie van 'informatie' onder de ICT-wet om blokkeringsbevelen uit te vaardigen tegen mobiele apps en websites. In plaats van de ongelooflijk vage reikwijdte van de bevoegdheden onder de IT-wet te verduidelijken, heeft de Karnataka HC in plaats daarvan de fiat en vaagheid van de uitvoerende macht onderschreven. Er zou zelfs kunnen worden betoogd dat 'informatie' in de IT-wet met betrekking tot door tussenpersonen uitgevoerde blokkeringsbevelen restrictief moet worden geïnterpreteerd, met name in het licht van de definitie in artikel 2, onder w), die alleen ziet op tussenpersonen met betrekking tot specifieke berichten, wat aantoonbaar enger is dan de definitie van 'informatie' in sectie 2(v).

Een ander opmerkelijk aspect van het arrest betreft het unieke karakter van tussenpersonen en het regime van censuur bij volmacht. Deze blog heeft uitgebreid besproken hoe online tussenpersonen zijn gecoöpteerd in gerechtelijke en wetgevende regimes voor de censuur van online meningsuiting, zowel in copyright- en handelsmerkregimes, als op het gebied van veiligheid en openbare orde. Het inschakelen van particuliere tussenpersonen die niet altijd commerciële prikkels hebben om inhoudsbeperkingen aan te vechten, heeft duidelijk potentieel voor overcensuur en een daaruit voortvloeiend afschrikkend effect op de vrijheid van meningsuiting (zoals erkend in de Indiase jurisprudentie in Shreya Singhal tegen Unie van India). Deze zaak is misschien wel de eerste keer dat een platform blokkeringsbevelen aanvecht voor een gerechtelijk forum - de samenspanning van particuliere tussenpersonen en uitvoerende autoriteiten bij online censuur gaat verder onverminderd door. Dit probleem is geweest vaak vermeld op deze blog in de context van John Doe-bevelen en dynamische bevelen in auteursrechtzaken.

In dit geval herhaalde de Karnataka HC herhaaldelijk dat Twitter niet kon claimen de belangen te behartigen van zijn gebruikers, wier vrijheid van meningsuiting werd ingeperkt. Dit argument houdt echter geen rekening met zowel de capaciteiten van individuele procederende partijen bij het aanvechten van uitvoerende handelingen, als met het feit dat de IT-wet structureel transparantie en duidelijkheid over blokkeringsbevelen verbiedt (zie bijvoorbeeld regel 16). Het is onvermijdelijk dat tussenpersonen het best geplaatst zijn om zowel te reageren op optreden van de uitvoerende macht als voor de rechterlijke macht om zowel procedurefouten als bredere zorgen over de vrijheid van meningsuiting aan de orde te stellen. In dit geval heeft het besluit van Twitter om op te komen voor gebruikersrechten echter een radicaal averechts effect gehad, waarbij het Hof voorbeeldig kosten op het platform, wat gelijkaardige acties van platforms zeker zal afschrikken om uitvoerende willekeur aan te vechten.